Je witte band houden

Soms denk ik wel eens, dat het mooi is om af en toe een witte band om te doen bij een training en achteraan te gaan zitten. Mijn brave sensei krijgt wat als je het zou doen. Maar het zou best kunnen als je in een groep traint waar tóch iedereen je kent. Waarom zoiets doen?

Daarom. Omdat je, hoe hoger je komt, zou kunnen vallen voor de illusie dat je al veel weet. Al weet ik bij elke les wel dat mijn lichaam van een halve eeuw oud echt niet zo geweldig wil wat mijn geest wil, tóch is nederigheid een deugd die je elke dag weer bewust moet nastreven. En wie denkt dat hij die deugd al bezit, is al gevallen... net zoals degene die een ander bekritiseert om vermeende hoogmoed. Uiteindelijk is het bij elke training: leren vallen en meewerken met de zwaartekracht. Niet dan? Wie staat, ziet toe dat hij niet valt. Mensen die geen judo doen, zouden het eens moeten leren. Vallen en kunnen vallen is de essentie van judo en de ander helpt je daar bij.

Een witte band omdoen en achteraan gaan zitten, zou voor veel judoka niet zo slecht zijn. Al is het maar in onze geest, als een mentaliteit. Omdat we uiteindelijk elke dag moeten blijven leren en dat de weg van het judo is... "Leren van iedereen, overal en altijd."

Het kan een mooi voornemen zijn voor het nieuwe jaar! Nederigheid en leerbereidheid. :)