Schone voeten

Op het NKT vorige week geleden heb ik me wederom verbaasd over het volstrekte gebrek aan regels over de hygiëne op de mat. Want, judo is op zijn zachtst gezegd een close contact sport, waarbij het judogi gelukkig veel bescherming biedt tegen viezigheid en infecties, maar de voeten daarom net zo veel aandacht zouden moeten krijgen als de handen. Alles schoon, en dat wil niet alleen zeggen: nagels knippen en thuis wassen. We hebben zo veel aandacht voor het kostbare merkje op het judogi, en wie een piercing zou dragen, mag naar huis - gevaarlijk ! - maar wie geen zori draagt buiten de mat, dat moet allemaal kunnen?

Ik heb me vooral verbaasd dat slechts een kleine minderheid zori of slippers gebruikt. Men loopt gewoon blootsvoets, vanaf het moment dat men omkleedt tot en met het moment dat men weer omkleedt. Door de hal, langs de mat, op de mat. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. 

blote voeten op straat?

Nu gebeuren er geen ongelukken, en dat zal wel de reden zijn waarom de JBN daar niks aan doet. Nee, we strooien niet met glas op een toernooi, dus dat judoka ergens in kunnen trappen, is niet zo waarschijnlijk. Het moest maar eens gebeuren dat de regerend kampioen niet op de mat kan stappen of verliest omdat hij/zij vlak voor het betreden van de mat in iets scherps zou trappen !

Toch is het grootste gevaar niet een glassplinter, maar alle onzichtbare troep die wij meenemen onder onze voeten en die we verspreiden door zweet en tsugi-ashi over de mat. 

Het lijkt allemaal muggenzifterij, maar die zori draagt de klassieke budoka niet voor niets. En uiteindelijk is in dit geval het respect voor de hygiëne van de ander, ook je eigen behoud. Wederzijds profijt. Samen schone voeten. Zo zó normaal moeten zijn!