Adem uit: intensiteit
Train in de diepte
Shugyo
Shugyo is extreme keiko/training. Dieptetraning. Dat wil niet zeggen, wat veel judoka daaronder verstaan: zo diep gaan dat je komt op het punt dat je moet overgeven van uitputting en uitdroging. Dat is eigenlijk een combinatie van lichamelijke afmatting en mentale onoplettendheid, waarvan je alleen kunt zeggen: je bent niet goed wijs. Op die weg vind je alleen matige techniek en lichamelijke blessures. Training moet altijd intens zijn, geconcentreerd, met een ontspannen lichaam en een kalme geest, heel diep in eenheid raken met jezelf.
Shugyo ( 修業 ) is uiteraard een Japans woord dat bestaat uit twee kanji. Shu 修, betekent: jezelf verbeteren, beheersen, leren, cultiveren. Gyo 業, betekent: roeping, bezigheid, werk, maar ook Go : karma. Het kanji wordt ook uitgesproken als waza maar mag niet verward worden met 技 wat we onder judo-waza verstaan, bijv. 立技 tachi-waza.
Daarmee is echter wel duidelijk dat de gewone vertaling met ‘studie’ ontoereikend is, shugyo betekent meer iets van werken aan verbetering, een roeping en activiteit om tot perfectie te komen. Dat is meer dan alleen een tijdelijke activiteit, dat is een trainingsmethode die het leven omvat.
-- Intentie: doelgericht met aandacht, gefocust op een einddoel
-- Intensiteit: vastbeslotenheid; concentratie; er totaal voor gaan
Intentie en intensiteit is altijd bewust en behelst alles: geest en lichaam. Shugyo is een discipline voor alle gevechtskunsten en ‘do´ als zelfdiscipline, zelf-onderzoek, zelf-ontdekking en voortdurende zelf-correctie op een weg naar perfectie en volmaaktheid in alles.
Enkele voorbeelden…
De beroemde "vader van modern karate-do", Gichin Funakoshi stond er om bekend dat hij buiten ging trainen, om het voordeel te hebben van de storm voor zijn training. Je moet weten, dat stormen zeer hevig kunnen zijn rond zijn thuis, het eiland Okinawa. Men zegt dat hij een tatami mat vastpakte om weerstand te creëren terwijl hij in vliegende storm op het dak ging staan, om zo te testen of zijn staande posities wel sterk genoeg waren. De betekenis van dit verhaal voor de discussie over shugyo is niet om te vertellen hoe excentriek Funakoshi was en zijn voorliefde om te trainen bij extreem weer, maar wel omdat het goed illustreert hoe vastbesloten hij was om onder elke omstandigheid de ware natuur van zijn studie te begrijpen, de weg van karate in dit geval.
Chito-Ryu-Karate-stichter Tsuyoshi Chitose, kreeg van zijn eerste leraar, Arakaki, de opdracht om dezelfde kata (standaard routine van karate technieken), Seisan , zeven jaar lang onafgebroken te studeren alvorens een andere te mogen leren. Degenen die niet bekend zijn met shugyo zullen ongetwijfeld onder de indruk zijn door de diepe toewijding en concentratie van Chitose… hou daarbij even in de gaten dat Chitose, Funakoshi en al die legenden van de gevechtskunsten in feite niet zo bijzonder waren. Integendeel, allen waren gewone mensen, net zoals ieder ander in alle aspecten, uitgezonderd speciale omstandigheden, zoals taal, nationaliteit etc. Wat zou betekenen dat ieder ander persoon dit zelfde zou kunnen doen. Inderdaad, met de juiste ‘mindset’ kan iedereen hun daden herhalen en navolgen. Eigenlijk is het enige wat deze ‘grootheid’ van de massa onderscheidt, het feit dat ze hard hebben gewerkt én het onverwoestbare geloof dat ze hun doel zouden bereiken. Belangrijk is hierbij, dat men niet moet focussen op glorieuze prestaties, met het risico ze te verafgoden, met als gevolg dat iedereen die niet voldoet aan het ideaal tekort wordt gedaan – we zijn immers allemaal stervelingen. Het is belangrijker om de wil te hebben deze meesters na te volgen, ze proberen te begrijpen, hoe ze hun grootheid bereikten, en dat is zonder uitzondering door shugyo.
Jigoro Kano en shugyo
De voorbeelden van Funakoshi en Chitose laten een fysieke manifestatie van shugyo zien. Wat is de relevantie van shugyo voor de intellectuele en geestelijke dimensies van onze psyche? Daar kunnen we een voorbeeld nemen aan Jigoro Kano. Kano, een levenslang opvoeder, was ten diepste vertrouwd met het taalgebruik van Bunbu Ryoudo ( 文武両道 ), Culture and Martial Power, Both Ways Together . Deze uitdrukking belicht het ideaal van een harmonie tussen intellect en kracht, wat impliceert dat de afwezigheid van het ene, het andere onmogelijk maakt. Kano geeft veel voorbeelden van deze intellectuele shugyo in woord en daad. De inwonende studenten, Uchi Deshi ( 内弟子 ) van Kano waren verplicht om dezelfde tijd aan het bestuderen van boeken te besteden (filosofie, politieke wetenschappen, economie en psychologie) als die aan de lichamelijke training werd besteed. Talrijke voorbeelden van de bunbu relatie, worden duidelijk als je kijkt naar waar de grote meesters nog meer in uitblonken. Chitose was arts, terwijl Kano en Funakoshi hoog aangeschreven professoren waren. De grootste zwaardvechter van Japan, Miyamoto Musashi, blonk uit in kunst en poëzie. Je ziet daar een patroon.
Na lange dagen werken, zag men Kano zelf vaak nachten lang studeren. Kano zei: "We moeten niet specialiseren in een soort training zonder te bedenken waar die training voor bedoeld is. " (Trevor Leggett, The Spirit of Budo Old Traditions for Present-day Life p.110) Deze gedachtegang is een bevestiging van het Confucianistische gezegde "De echte man is niet slechts een werktuig. " Het is duidelijk dat de karateka en budoka die nalaten hun intellect te ontwikkelen en de capaciteit om na te denken, zichzelf overleveren aan een spel van mimiek, alleen in staat te reproduceren wat hen is verteld, zonder te begrijpen of wat ze hebben geleerd wel waar is. Je lessen beperken tot de dojo is hevig nadelig voor je eigen leven, zoals Kano benadrukt "Zoek de toepassing van judo op je leven en praktiseer niet alleen op de mat." (ibid. p. 118)
Misschien is wel het beste voorbeeld van iemand die spiritueel shugyo beleefde en de voordelen van een leven op zoek naar het goede daarvan, de stichter van het aikido, Morihei Ueshiba. … Ueshiba wijdde zichzelf gelijkelijk toe aan de studie van het lichamelijke, intellectuele en spirituele. Als je wil begrijpen wat de band is tussen spiritualiteit, shugyo en de gevechtskunst, hoef je alleen maar te kijken naar Ueshiba's meest herhaalde aansporing, "Aikido is de studie van de geest! Het goddelijke kent geen grenzen." (John Stevens, Three Budo Masters, p.136.) Vanwege een inherente gevoeligheid en complexiteit van het onderwerp, is spiritualiteit misschien wel het moeilijkste aspect van shugyo…
Overal trainen
De term shugyo impliceert dat er geen vastgestelde trainingstijd is, dat een flexibele geest altijd oefent en overal mogelijkheden ziet om te trainen, in alles, in wezen dat het hele leven kan worden beschouwd als één grote kans om te studeren en te oefenen. Daaruit volgt dat het leven een serie van kansen is om alles wat is bestudeerd en geoefend, ook toe te passen, in alle dingen die er zijn, en dat shugyo het mechanisme is waardoor al die kansen worden benut. Misschien is het juist daarom dat we zeggen dat wie dit doet, de weg/do zal zien in alles wat hij doet…
De ultieme vraag, "Wat is shugyo?" lijkt tot onze teleurstelling meer vragen dan antwoorden op te roepen. Iedere poging om tot één betekenis te komen, is vergeefs, aangezien het concept van nature volledig subjectief is. Het zit in ieders persoon, en elke definitie is in ieder geval niet compleet als niet wordt vastgehouden aan grote lichamelijke, intellectuele en spirituele rigorositeit, gepaard aan een resolute gevoel van volharding.” Craig Cox - Tasseikan dojo, Oatley, NSW, Australia, 2004
Dit is wat judo zou moeten zijn
Op deze manier wordt de training exact wat judo beoogt te zijn. Een opvoeding op alle aspecten van het menszijn. Met de innerlijke deugden die we eerder deze zomer behandelden in het kader van de blogs over de Chinese krijgsmoraal: wil en wilskracht, moed en volharding.
Mij bevalt het woord ‘roeping’ en ‘dieptetraining’ wel. Weg met de oppervlakkigheid, weg met de vrijblijvendheid. Wie judo beoefent, gaat een weg van het leven. Je bent begonnen, je kunt niet meer stoppen. Het is een deel van het leven, het wordt je leven. Geen enkel deel van je leven kan er van worden losgemaakt. Wie écht wil leven, doet dat met een vaste intentie en grote intensiteit.
Lesson not just karate only, lesson for whole life. Whole life have a balance, everything be better. Understand?
Mr Miyagi, The Karate Kid (1984)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten