Of ik zelf de mat op zal gaan met al de grote namen die verwacht worden, weet ik nog niet. Waarschijnlijk niet. In onze eigen dojo is het idee met enthousiasme ontvangen, vooral bij enkele gevorderde judoka. Ik heb nu ter bestudering de Kodokan DVD kime no kata op mijn bureau liggen, en Ju no kata heeft me sowieso altijd geboeid. Ik heb uiteraard niets tegen randori en de randori-kata, maar ik heb nog steeds het gevoel dat we bij deze kata - die ook door Jigoro Kano zo werden gewaardeerd - héél dicht bij de wortels van het judo zitten. Ergens jammer dat ze alleen geleerd worden door mensen die vierde dan of hoger willen worden - het gaat in feite over de grammatica.
Waarom zijn deze twee zo oorspronkelijk? Ju no kata vanwege de perfectie van de beweging en interactie (het summum van de harmonie van krachten met de grootst mogelijke zachtmoedigheid) en Kime no kata omdat je dáár de maximale efficientie van het judo als zelfverdediging ziet. Wie Kime no kata echt beheerst, hoeft tevens niet meer bang te zijn voor jochies met messen (als ze tenminste van voren aanvallen) want vreemd genoeg is het bij Kime no kata Uke die aanvalt, en tori die perfect verdedigt. Het eerste deel in newaza, het tweede deel met echte steekwapens, een zwaard (katana) en een dolk (tanto).
Ik heb beide wapens al enige tijd in bezit (foto: mijn 'arsenaal'), en ben benieuwd of ik op dit weekend ga zien hoe ze te gebruiken zijn als judoka. Al moet er dus duidelijk bij vermeld worden, dat het Uke is die ze gebruikt, en Tori die ont-wapent. Judo blijft de zachtmoedige weg, waarbij techniek werkelijk zegeviert over geweld, en zelfs effectief is tegenover wapens. Over beide kata zijn overigens uitstekende boekjes geschreven door Mas Blonk en Richard de Bijl. Ik heb de boeken gelukkig nog tweedehands kunnen kopen, want Uitgeverij Elmar heeft ze niet meer. Hieronder voor wie nog nooit van Kime no kata gehoord heeft, een videootje. Niet schrikken van de kiai...
