Toen Jigoro Kano jujutsu leerde bij zijn oude meesters, was dat alleen maar voordoen en nadoen. Leer maar door te kijken en zie maar wat je er van maakt. De oude leerling/meester-verhouding was eigenlijk geen school met een normale vorm van onderwijs. Kano was een echter professor, een opvoeder. Hij begreep als geen ander dat je een efficient systeem moet hebben om de judoka op een efficiente manier de technieken aan te leren. Daarom gaf hij tijdens de lessen (kogi) altijd de gelegenheid om vragen te stellen en dan gaf hij ook antwoorden. Vraag en antwoord is daarom typisch voor het Kodokan judo. Een opvoedingssysteem, gericht op efficientie.
Hier een stukje over Mondo van Jigoro Kano:
"Kano geloofde dat judo een veelzijdige manier van lichamelijke training was, waarbij de beoefenaars hun kracht op verschillende manieren konden gebruiken. Als geestelijke training, was het niet genoeg om slechts een beperkte theorie te begrijpen. Kano dwong zijn instructeuren om moeilijke vragen te stellen aan hun studenten, zodat ze konden laten zien dat ze alle onderwerpen van het dojo-onderricht niet alleen oppervlakkig begrepen. Alleen maar passief luisteren naar de lessen was onvoldoende, en studenten werden aangemoedigd om zelf na te denken en te leren om inconsequente dingen kritisch te bekijken, of dingen waarover ze twijfels hadden. Een gevecht is gebaseerd op theorieën die niet kunnen worden geleerd zonder stevige lichamelijke training, maar dialoog is essentieel om echte vooruitgang en begrip te kweken, en samen met kata en randori was het een bijdrage aan de vorming van complete mensen." Kodokan Judo Lectures (published Kokushi No. 46, 1899)
Alleen maar stil zitten en luisteren naar de sensei? Dan heeft de sensei nog niet gesnapt wat de grote judoleraar bedoelde met Kodokan judo. Vraag hem de oren van het hoofd. Daar leert iedereen het meeste van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten